Znacie taką pomoc, która może być też nadużyciem? Wielokrotnie doświadczyłam tego sama, kiedy robiono mi „zabiegi” w imię „wyleczenia” mojej migreny i proponowano terapie, ale nikt mnie wtedy nie zapytał czego naprawdę potrzebuję. Chodziłam po specjalistach i myślałam, że „muszę wytrzymać, bo oni się przecież znają”.
Też byłam w tym punkcie, w którym chciałam pomóc komuś, kto cierpi czy to na ból fizyczny czy emocjonalny, w obu przypadkach ciało boli bardzo. Teraz, kiedy badam wpływ masażu lomi na człowieka, spokorniałam.
Tak często ból odbiera jakość naszego życia. Specjaliści, u których szukamy pomocy mówią co z nami „jest nie tak”. Więc zapominamy, że mamy też inne obszary w ciele, które funkcjonują super.
Pamiętam pacjentkę, która przyszła z bólem barku i odcinka lędźwiowego. Zrobiłam jej w sumie 6 sesji. Za każdym razem mówiła o ile lżej jej się żyje, że w ogóle znowu chce żyć, „no a co z brakiem i plecami?” – pytałam – „o ile procent się poprawiło?” – „jest lepiej, ból już nie odbiera mi codziennego funkcjonowania. To dla mnie tak dużo”. Ale mnie do 5 masażu było za mało. Chciałam, żeby ją nie bolało, a tu tylko 40% poprawy? Dopiero kiedy pomasowałam ją 6 raz, zrozumiałam jak bardzo te sesje zmieniły jakość jej życia.
Inna pacjentka zmagała się z ciężką depresją, wypaleniem zawodowym i była po poważnej operacji kolana, do tego mówiła, że nie lubi dotyku. Wytrwała 4 masaże i zrezygnowała z udziału w projekcie. To było dla niej za dużo, mimo że z sesji na sesję czuła się lepiej fizycznie, nie dała rady więcej. A ja byłam gotowa zrobić jej 10 masaży. Czy to była porażka? Nie. To był obustronny szacunek mnie do niej, jej wobec niej samej.
Dziś robiłam masaż kobiecie, która w połowie poprosiła, żebyśmy już zakończyły. Jej ciało nasyciło się i było dość. Czy chciałam jej „pomóc bardziej”? Oczywiście! „- Może chociaż głowę Ci pomasuję? – proponowałam”. – „Nie, pierwszy raz na masażu mam okazję wziąć dokładnie tyle, ile jestem w stanie, jest super”.
Wnioski? Nadal chcę robić takie masaże, które zabierają tyle bólu, ile to możliwe, ale czasami terapia, którą możemy nazwać sukcesem nie jest tą, która likwiduje problem, a stwarza warunki do lepszego funkcjonowania.
