Bo mogę!

Przez rok tyle się może zmienić. Wydarzyć, zamarzyć, odwidzieć, wypłakać, zaśmiać, przespać, odpuścić.

Ja na przykład po roku od rozpoczęcia terapii z pacjentką, która wzięła udział w moim badaniu, dostaję dziś list. Napisany życzeniami, wdzięcznością, tym co było trudne i tym, co udało się przezwyciężyć i na co nie byłoby szansy, gdyby nie nasze spotkania.

Może i pracuję szalenie dużo. Może przesadzam, a może próbuję, według niektórych, coś komuś udowodnić i jestem jak facet. Może i się nawet zajadę, jak mi prorokują inni, albo że zbawiam świat czy inne swoje dziury zapełniam. To jedno mogę publicznie napisać, cokolwiek mną kieruje, jest absolutnie tego warte!

Nie adoptuję żadnej foki, ani nie wpłacam na fundacje. Nie zbieram śmieci w lesie i nie wysyłam petycji. Moim pomaganiem jest masowanie. W ilości takiej jak mi się podoba, w czasie jaki jest dla mnie dobry, w cenie, która nie zmienia się od 10 lat i której nie podniosę bo mnie na to stać. I stać mnie też na to, żeby kilka razy w miesiącu masować za darmo. Bo mogę, bo chce, bo nie adoptuję fok i nie wpłacam na fundacje. To moja pomoc i wkład dla świata, zwłaszcza tego konkretnego, który przychodzi na masaż i prosi o pomoc.

Nie umiem przestać. Próbowałam Poddawałam się terapii i wszelkim analizom. Wyszło, że tak mam i koniec.

I czasem, kiedy się wcale nie spodziewam, przychodzą słowa, takie jak dziś dostałam… Warto było w te soboty wolne i może ponad miarę. Warto było zacząć mimo strachu. Warto było i nic, ani nikt tego nie zmieni!